Το σύντομο αυτό έργο είναι η τρίτη καντσονέτα από τη συλλογή του συνθέτη: The first booke of Canzonets,  γραμμένο το 1595. Η γλώσσα είναι Αγγλική.

Ο στίχος:

Η διδασκαλία

Πρόκειται για ένα δίφωνο μαδριγάλι a cappella για όμοιες φωνές (SA). Οι δύο φωνές κινούνται στην μεσαία τους περιοχή μέχρι τα μέτρα 17-18 και 23-24 όπου η μελωδική γραμμή της άλτο ανεβαίνει στις ίδιες νότες με τη σοπράνο,   στοιχείο που προϋποθέτει η χορωδία να έχει και στις δύο φωνές παιδιά που να μπορούν να αποδώσουν καλά στη ψηλή περιοχή της φωνής τους. Μια πρόταση είναι ο μαέστρος να αναμείξει τις ομάδες φωνών, ώστε να πετύχει καλύτερη ομοιογένεια στον ήχο της χορωδίας στο συγκεκριμένο έργο.

Στα μέτρα 7,9,15,18, 20,21, παρατηρείται διασταύρωση φωνών και χρειάζεται καλή εκμάθηση των επιμέρους φωνών πριν ο μαέστρος τις ενώσει.

Η χρήση χορωδιακής αναπνοής είναι απαραίτητη στα σημεία που παρατηρούνται μελίσματα (μια συλλαβή – πολλές νότες), ώστε να μην κοπεί η συλλαβή της λέξης, ενώ τα συλλαβικά μέρη εκφέρονται σε ύφος ελαφρού marcato.

Στα μέτρα 10 και 26 είναι απαραίτητο να γίνει ένα μικρό cresc στις νότες που σχηματίζουν διαφωνία και να ακολουθήσει ένα μικρό dim στη λύση της, ώστε να κλείσει όμορφα η φράση.

Το έργο διευθύνεται σε δύο κινήσεις.

Ο συνθέτης

Άγγλος συνθέτης, θεωρητικός, εκδότης και οργανίστας της περιόδου της όψιμης Αναγέννησης. Σήμερα είναι περισσότερο γνωστός για τα μαδριγάλια του (fa la la), τα οποία εντάσσονται στην Αγγλική Σχολή Μαδριγαλιστών. Στην εποχή του ήταν περίφημος για την κοσμική του μουσική, αλλά και ως οργανίστας του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.