Πρόκειται για μια τρίφωνη καντσονέτα με χορευτικό χαρακτήρα, κοσμικό έργο της Αναγέννησης, γραμμένο στην ιταλική γλώσσα. Οι καντσονέτες ήταν μελοποιημένα ερωτικά ποιήματα με την ύπαρξη μιας επωδού (ρεφραίν) μήκους ενός ή δύο στίχων, που επαναλαμβανόταν ανάμεσα στις στροφές. Συνήθως, ήταν τρίφωνες και συχνά οι φωνές ντουμπλάρονταν από όργανα της εποχής.

Sonate mi un balleto                       Παίξε μου ένα χορό

Col mio amor voglio                       με την αγάπη μου θέλω

Danzar                                          να χορέψω.

Ch’io prendo gran piacer nel           Και παίρνω μεγάλη χαρά στο

ballo a dirvi il ver                           χορό για να σας πω την αλήθεια

Refr. Orvia che state a far              Άντε και κάθεστε

Cominciate a sonar                        ξεκινήστε να παίζετε.

Gia pronto e                                  Είναι είδη έτοιμη

La mia Ninfa                                  η Νύμφη μου

Per voler                                      για να θέλει

Meco ballar                                   να χορέψει μαζί μου

La man mi                                    Το χέρι μου

Stringe ancor                                σφίγγει ακόμα.

Refr.

Η διδασκαλία

Πρόκειται για ένα τρίφωνο μαδριγάλι, το οποίο ξεκινάει με την οργανική έκθεση της μελωδίας στο μέρος του πληκτροφόρου, το οποίο σήμερα μπορεί να αποδοθεί από πιάνο. Το χορωδιακό μέρος αρχίζει με ύφος ομοφωνικό, με απλό χορευτικό ρυθμό. Προσοχή χρειάζεται σε όλη την διάρκεια του έργου όπου διασταυρώνονται οι δύο επάνω φωνές, γεγονός που προϋποθέτει την ύπαρξη ψηλών φωνών και στις δύο επάνω φωνές. Ο μαέστρος μπορεί να αναμείξει τις φωνές των σοπράνων και των μέτζο για να πετύχει καλύτερη ομοιογένεια στον ήχο.

Η επωδός ξεκινάει στο μέτρο 29 με στοιχεία μίμησης ανάμεσα στην άλτο και τις δύο επάνω φωνές. Οι δύο επάνω φωνές εκτελούν την ίδια μελωδική γραμμή εναλλάξ μεταξύ τους. Χρειάζεται προσοχή στον ήχο των δύο ομάδων, ώστε κατά τη μίμηση ο ακροατής να μην διακρίνει διαφορά στο ηχόχρωμα, όταν η μελωδία περνάει από τη μία φωνή στην άλλη.

Το έργο διευθύνεται σε δύο κινήσεις.

Ο συνθέτης

Ιταλός συνθέτης που έζησε στο μεταίχμιο ανάμεσα στην Αναγέννηση και το Μπαρόκ. Εργάστηκε ως μαέστρος της παρεκκλησίου της Αγίας Βαρβάρας (Μάντοβα) και της Μητρόπολης της Μιλάνου. Έγραψε κυρίως θρησκευτική μουσική (λειτουργίες και μοτέτα). Οι πιο γνωστές συνθέσεις του όμως είναι αυτές της κοσμικής του μουσικής: οι τρίφωνες καντσονέτες και τα Μπαλέτα του για 5 φωνές.